Στο ουκρανικό λιμάνι Ισμαήλ, στον ποταμό Δούναβη, που σηματοδοτεί τα σύνορα με τη Ρουμανία, σειρές φορτηγών γεμάτες με σιτηρά στέκονται στη σειρά. Δεκάδες χιλιόμετρα από εκεί, στο λιμάνι Σουλίνα της Ρουμανίας, όπου ο ποταμός χύνεται στη Μαύρη Θάλασσα, τα πλοία περιμένουν να φορτωθούν.
Οι ναυτικοί λένε ότι ποτέ δεν υπήρχαν τόσα πολλά πλοία όλων των ειδών και κάτω από τόσες διαφορετικές σημαίες να σημαδεύουν ορίζοντα της Σουλίνα.
Από τότε που ο αποκλεισμός της Μόσχας στα θαλάσσια λιμάνια της Ουκρανίας παρέλυσε τις εξαγωγές σιτηρών από έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς στον κόσμο, τα πλοία περιμένουν να φορτωθούν.
“Η εναλλακτική είναι ο Δούναβης. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η χωρητικότητα της υποδομής του ποταμού”, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γιούρι Ντίμτσογλο, πρώην αντιπρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου της Οδησσού.
Από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο, συνολικά 1,5 εκατομμύριο τόνοι σιτηρών έχουν εξαχθεί μέσω του Δούναβη, είπε, ενώ 20 έως 25 εκατομμύρια τόνοι βρίσκονται αποκλεισμένοι στη χώρα, σύμφωνα με την κυβέρνηση.
Περίπου 35 χιλιόμετρα από το λιμάνι Ισμαήλ, ο αγρότης Βιάτσεσλαβ Ζιάμπκιν είπε ότι δεν έχει στείλει ακόμα κανένα από τα προϊόντα του – “ούτε ένα κιλό” – μέσω του Δούναβη επειδή οι τιμές αγοράς ήταν χαμηλότερες από το λειτουργικό κόστος.
Πρόσθεσε ότι η μεταφορά μέσω του Δούναβη είναι κατάλληλη για αγρότες που έχουν μικρές ποσότητες να πουλήσουν. Αλλά ακόμα και για όσους επιλέγουν αυτή τη διαδρομή, το ταξίδι είναι γεμάτο εμπόδια.
Καθώς τα φορτηγά φτάνουν από τη νότια Ουκρανία με την ελπίδα να ξεφορτώσουν το φορτίο τους μέσω του Δούναβη, έχει δημιουργηθεί τεράστια κυκλοφοριακή συμφόρηση.
«Πριν από τον πόλεμο, χρειαζόταν μια μέρα, τώρα χρειάζονται τρεις ημέρες» για να ξεφορτώσεις εκεί, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο οδηγός φορτηγού Σεργκέι Γκαβριλένκο.
«Το αναλαμβάνουμε γιατί είναι για το καλό της χώρας και για να τροφοδοτήσουμε τον κόσμο», είπε ο 45χρονος καθώς έριχνε ένα μπουκάλι νερό από πάνω του για να δροσιστεί την ώρα που η θερμοκρασία έφτανε στους 32 βαθμούς Κελσίου.
Τα πλοία που μεταφέρουν τα εμπορεύματα στον Δούναβη πριν φτάσουν στη Μαύρη Θάλασσα, συνεχίζουν να καταφθάνουν. Στα ανοικτά του λιμανιού Σουλίνα, σχεδόν 100 από αυτά περιμένουν κατά μέσο όρο από 7 έως 10 ημέρες μέχρι να μπορέσουν να πάρουν το κανάλι για τα ουκρανικά λιμάνια.
«Ο όγκος της δουλειάς μας έχει αυξηθεί πολύ… Δουλεύουμε σκληρά από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου», είπε ο Γκαμπριέλ Ντανίλα Μιχαλτσέα, 28 ετών, οδηγός σκάφους που κινείται μεταξύ Σουλίνα και Μαύρης Θάλασσας.
Ο Ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Μεταφορών της Ρουμανίας Ίον Πόπα επιβεβαίωσε ότι η κίνηση τον περασμένο μήνα είχε τριπλασιαστεί σε σύγκριση με τον Μάιο του περασμένου έτους.
Όπως είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο, η διαχείριση αυτής της αύξησης ήταν δύσκολη για τη Ρουμανία, προσθέτοντας ότι ελπίζει σε βοήθεια από τις Βρυξέλλες. Αφού αλληλοκατηγορήθηκαν για τις καθυστερήσεις, η Ρουμανία και η Ουκρανία δημιούργησαν μια κοινή διοίκηση στα τέλη Μαΐου που αποφασίζει τη σειρά με την οποία τα πλοία εισέρχονται στον Δούναβη. Προτεραιότητα έχουν πλέον όσα ναυλώνονται για τη μεταφορά σιτηρών.
Επιπλέον, στο λιμάνι της Κωνστάντζας στη Μαύρη Θάλασσα της Ρουμανίας, σχεδόν 700.000 τόνοι ουκρανικής αγροτικής παραγωγής έχουν φορτωθεί από την έναρξη του πολέμου, φτάνοντας εκεί με ποταμόπλοια, τρένα και φορτηγά, είπε ο Πόπα. Όμως οι ουρές στις οδικές και σιδηροδρομικές συνοριακές διαβάσεις μεγαλώνουν καθημερινά.
Πριν από τον πόλεμο, η Ουκρανία ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού και καλαμποκιού στον κόσμο. Η Ρωσία, είναι επίσης μια υπερδύναμη στην παραγωγή σιτηρών και το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιτηρών προέρχεται από τις εμπόλεμες χώρες.
Από τότε που το Κρεμλίνο ξεκίνησε την εισβολή του στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, οι τιμές των σιτηρών και του πετρελαίου έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Ο ΟΗΕ εξέφρασε φόβους για έναν «τυφώνα πείνας», κυρίως σε αφρικανικές χώρες που εισάγουν περισσότερο από το ήμισυ του σιταριού τους είτε από τη Ρωσία είτε από την Ουκρανία.
