Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι οικονομικοί ταγοί της παγκόσμιας οικονομίας υποχρεώθηκαν να βγάλουν από τα θηκάρια τους το ξεχασμένο εργαλείο του επιτοκίου για να τρενάρουν τις πληθωριστικές πιέσεις που διείσδυσαν παντού ως μολυσματική ασθένεια.
Ήδη, έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής από την Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (τη γνωστή FED) που ανακοίνωσε την αύξηση των επιτοκίων και την ακολουθείσα αύξηση από την Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας. Στο χορό αύξησης των επιτοκίων εισήλθε και η Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία για να περιορίσει τον πληθωρισμό που καλπάζει στο υψηλότερο επίπεδο των 30 ετών στη χώρα, ανακοίνωσε αύξηση του βασικού επιτοκίου της κατά 25 μονάδες βάσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η νέα αύξηση επιτοκίου στη Βρετανία είναι η τέταρτη διαδοχική και οδήγησε το επιτόκιο αναφοράς στο 1%, που είναι στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 13 χρόνων.
Τη σκυτάλη τώρα αναμένεται να πάρει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την οποία προβλέπεται ότι θα ανακοινώσει αύξηση στα ευρωεπιτόκια το καλοκαίρι, μάλλον τον ερχόμενο Ιούλιο. Η καθυστέρηση στις αποφάσεις της ΕΚΤ αποδίδεται στους γνωστούς γραφειοκρατικούς ρυθμούς που κινείται το ευρωσύστημα. Σήμερα, ως γνωστόν το καταθετικό επιτόκιο για το ευρώ βρίσκεται σε αρνητικό έδαφος και συγκεκριμένα στο -0,5%.
Το ερώτημα που γεννάται απ’ αυτές τις κινήσεις είναι το κατά πόσον είναι ικανοποιητικές για να συγκρατήσουν τον πληθωρισμό, ο οποίος ειδικά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, σηκώνει κεφάλι ως λερναία ύδρα και υπονομεύει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αλλά και την ανάπτυξη των οικονομιών.
Εκ πρώτης όψεως και με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα φαίνεται ότι οι συγκεκριμένες αυξήσεις επιτοκίων δεν θα είναι αρκετές από μόνες τους για να αναχαιτίσουν τις πληθωριστικές πιέσεις. Εκτός από την αύξηση των επιτοκίων, φαίνεται ότι θα χρειαστούν κι άλλα αντι – πληθωριστικά μέτρα τόσο σε υπερεθνικό, όσο και σε εθνικό εθνικό. Αυτό φαίνεται ότι το έχουν αντιληφθεί τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ε. Ένωση γι’ αυτό βλέπουμε συχνές εξαγγελίες μέτρων για μείωση του κόστους της ενέργειας ή για στήριξη των εισοδημάτων των νοικοκυριών. Την ίδια τακτική ακολουθούν, και τα διάφορα κράτη από μόνα τους σε μια προσπάθεια να αποπυροδοτήσουν τη βόμβα του πληθωρισμού. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Κύπρος με ήπια προς το παρόν μέτρα κατά του πληθωρισμού, ο οποίος τρέχει με ρυθμό 8,8%. Σε αντίθεση με εμάς, στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης προβαίνει σε γενναίες αποφάσεις για να συμμαζέψει τον πληθωρισμό που εκτοξεύθηκε στο 10%.
Είναι φανερόν, λοιπόν, ότι η μεγάλη μάχη κατά του πληθωρισμού τώρα άρχισε και μάλλον θα έχει συνέχεια. Για παράδειγμα, αν δεν αποδώσουν τα νέα αντιπληθωριστικά μέτρα και η αύξηση των επιτοκίων, θα απαιτηθούν νέες παρεμβάσεις από τα κράτη και τις Κεντρικές Τράπεζες. Αυτό σημαίνει νέες κρατικές παροχές προς τους πολίτες, νέες επιδοτήσεις στο ενεργειακό κόστος καθώς και νέες αυξήσεις επιτοκίων.
Σίγουρα σημαντικό ρόλο για την πορεία του διεθνούς πληθωρισμού θα διαδραματίσει και η εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία και οι παρενέργειες πάνω στις τιμές του φυσικού αερίου.
Σε γενικές γραμμές εκείνο που μπορεί να λεχθεί σήμερα είναι ότι άρχισε παγκόσμια μια συντονισμένη μάχη κατά του πληθωρισμού με όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεση της η παγκόσμια οικονομία. Δυστυχώς, όμως, όπως διαπιστώνουν πολλοί, η μάχη αυτή καθυστέρησε να ξεκινήσει και άρα θα χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια, περισσότερα μέτρα και παραπάνω χρόνος προκειμένου να κοπούν τα παρακλάδια του πληθωρισμού.
Ι. Ιωσήφ
