Ενωμένοι και με ομοψυχία θα αντιμετωπίσουμε την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα, στηριζόμενοι στο διεθνές δίκαιο και στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανέφερε σήμερα ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου προσθέτοντας πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα για απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου μέχρι να καταργηθεί και να σβήσει το σύμβολο του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο.
Σε ομιλία του στο τρισάγιο του μικρότερου σε ηλικία ήρωα της ΕΟΚΑ Δημητράκη Δημητριάδη, που τελέστηκε στον ιερό ναό Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, ο κ. Φωτίου είπε πως «66 χρόνια μετά τη θυσία του μικρού ήρωα της ΕΟΚΑ, αλλά μεγάλου στη ψυχή, Δημητράκη Δημητριάδη, πολιτεία, εκκλησία και οικογένεια, τιμούμε σήμερα τη μνήμη του αποχαιρετώντας τον σύμφωνα με τις θρησκευτικές μας παραδόσεις, συναισθανόμενοι, ταυτόχρονα, το ιερό χρέος να μεταλαμπαδεύουμε στις νεότερες γενιές τα μεγάλα ιδανικά που συνοδεύουν τη θυσία συμπατριωτών μας για την ελευθερία της ιδιαίτερης πατρίδας μας».
Ανέφερε ακόμα ότι ο ετεροθαλής αδελφός του μικρού Δημητράκη, Λάκης, αλλά και οι υπόλοιποι συγγενείς του εδώ και χρόνια αναζητούσαν να πληροφορηθούν τον πραγματικό χώρο ταφής, στον οποίο ευρίσκονταν τα ιερά λείψανα του Δημητράκη. «Είναι ο Λάκης, που μαζί με τον αείμνηστο δημοσιογράφο του Φιλελεύθερου Πάμπο Βάσιλα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πρόσφατα, εργάστηκαν συστηματικά και με επιμονή για να εξευρεθούν οι απαντήσεις για την τύχη των λειψάνων του Δημητράκη», είπε και εξέφρασε λύπη «που σήμερα δεν βρίσκεται μαζί μας ο Πάμπος Βάσιλας για να μοιραστεί την επιτυχή κατάληξη των προσπαθειών, που οδήγησαν στον εντοπισμό των λειψάνων του Δημητράκη».
Σύμφωνα με τον κ. Φωτίου, «μετά από αίτημα της οικογένειας στο οποίο η Πολιτεία ανταποκρίθηκε άμεσα και με ζέση, τα οστά του μικρού ήρωα εντοπίστηκαν στις 30 Οκτωβρίου 2021 σε πολλαπλό χώρο ταφής στο κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου Κοντού. Ακολουθήθηκαν όλες οι διαδικασίες με την εκταφή και την αναγνώριση των οστών, ώστε να δημιουργηθεί ένας τάφος με το όνομα του ήρωα για να τιμάται η μνήμη και η θυσία του σύμφωνα με τις ιερές μας παραδόσεις».
Ο Επίτροπος Προεδρίας χαρακτήρισε «πραγματικά συγκλονιστική την ιστορία του Δημητράκη Δημητριάδη, του μικρότερου σε ηλικία ήρωα του απελευθερωτικού μας αγώνα του 1955-59. Ένα παιδάκι επτά χρόνων, μαθητής τότε της Β’ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Καλογερά στη Λάρνακα, δεν λύγισε μπροστά στους πάνοπλους Άγγλους στρατιώτες, και με τις πέτρες που έριχνε εναντίον τους μαζί με άλλα παιδιά, στη περιοχή της εκκλησίας του Αγίου Λαζάρου, διαδήλωνε τον πόθο της ελευθερίας και της ένωσης με την Ελλάδα, όπως τον αισθανόταν για αιώνες βαθιά στη ψυχή του με συντριπτική πλειοψηφία ο κυπριακός λαός».
Ο κ. Φωτίου είπε ακόμα ότι εναντίον της μικρής ομάδας μαθητών «ένας Άγγλος στρατιωτικός ρίχνει πυροβολισμούς και στον τρίτο πυροβολισμό η σφαίρα βρίσκει τον Δημητράκη στο κεφάλι». Ενα εφτάχρονο παιδι, που ξέσπασε με το δικό του τρόπο κατά του Άγγλου δυνάστη, είπε και πρόσθεσε πως «οι Βρετανοί, θέλοντας να αποφύγουν νέες διαδηλώσεις, προσπάθησαν να θάψουν τον μικρό ήρωα το βράδυ. Προσπάθησαν να πείσουν τον πατέρα του να σκάψει τον τάφο και να γίνει η ταφή νυχτιάτικα, αλλά δεν το δέχθηκε και στις 15 Μαρτίου 1956, μια λαοθάλασσα από Λαρνακείς, λυπημένη και οργισμένη, αποχαιρέτησε τον μικρό Δημητράκη».
Στην ομιλία του ο Επίτροπος Προεδρίας είπε πως «στην εποχή που ζούμε, έχοντας τις πικρές εμπειρίες του παρελθόντος αλλά σκεπτόμενοι και ενεργώντας πάντα με στόχο τη διασφάλιση της επιβίωσης του κυπριακού ελληνισμού στην εσχατιά αυτή της Ανατολικής Μεσογείου, οφείλουμε να θέσουμε υπεράνω όλων την αναγκαιότητα της ομοψυχίας και της ενότητας των δυνάμεων μας για αντιμετώπιση της τουρκικής αδιαλλαξίας και επιθετικότητας».
Να συνεχίσουμε, είπε «τον αγώνα μας στηριζόμενοι στο διεθνές δίκαιο όπως περιέχεται στις αποφάσεις και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να καμφθούμε από τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Μέχρι να καταργηθεί και να σβήσει το σύμβολο του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας» κάτι που, όπως ανέφερε, «οφείλουμε στους ήρωες, την ιστορία, τις επόμενες γενεές και στον Δημητράκη Δημητριάδη που με την αγάπη για την πατρίδα του και τη θυσία του, κέρδισε για πάντα περίοπτη θέση στην ιστορία μας».
Ποιος ήταν ο Δημητράκης Δημητριάδης
Ο Δημητράκης είχε γεννηθεί το 1949 και όταν άρχισε ο Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, ήταν μόλις έξι ετών. Ήταν ένα παιδί ήρεμο, όπως τον περιγράφουν όσοι τον γνώρισαν, αλλά και ένα παιδί πολύ ριψοκίνδυνο.
Σε κάποια στιγμή, οι γονείς του χώρισαν, η μητέρα του έφυγε για την Αγγλία, και ο επτάχρονος ζούσε εκείνο τον καιρό με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ. Ο επτάχρονος, πουλούσε λουλούδια, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην. Γι’ αυτό πήρε και το παρατσούκλι ο «λουλουδάς».
Η ζωή δύσκολη και επώδυνη, αφού από τη μια ο αγγλικός ζυγός δεν επέτρεπε στους Κύπριους να σηκώσουν κεφάλι κι από την άλλη, υπήρχε και η μάχη για την επιβίωση.
Ο Δημητράκης Δημητριάδης ήταν μόλις επτά χρονών, μαθητής στη Β΄ τάξη του Δημοτικού σχολείου, όταν στις 14 Μαρτίου του 1956, κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας μαθητών και μαθητριών κοντά στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, ένας Βρετανός στρατιώτης τον σημάδεψε και μια σφαίρα τον πέτυχε στο πρόσωπο, πάνω από το μάτι, με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός.
Τα στρατιωτικά αυτοκίνητα με πάνοπλους στρατιώτες, φθάνουν λίγο αργότερα. Ένα άγριο κυνηγητό των αθώων παιδιών αρχίζει, με ένα από αυτά τα αυτοκίνητα να κυνηγά μια ομάδα παιδιών. Τελικά, τα ανακόπτει σε ένα από τους δρόμους της πόλης, εκεί όπου οι διαδηλωτές σκορπίζουν για να σωθούν. Ένας απ’ αυτούς όμως δεν λυγίζει. Ήταν ο μικρός Δημητράκης, που έπαιρνε μικρές πέτρες στα χέρια του, τις πετούσε και φώναζε «Ένωσις, Ένωσις!».
Οι Βρετανοί αποικιοκράτες έδειξαν για άλλη μια φορά το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπό τους. Δεν σεβάστηκαν την παιδική αθωότητα και δεν επέδειξαν στοιχειώδη πολιτισμό. Ένας από τους στρατιώτες, σημάδεψε το παιδάκι και μια σφαίρα το πέτυχε στο πρόσωπο, πάνω από το μάτι.
Οι ομιλίες στην κηδεία
Σε ομιλία της εκ μέρους της οικογένειας η αδελφότεχνη του ήρωα Σταυρούλα Λάκη – Δημητριάδη ανέφερε ότι «ο Δημητράκης δεν κρατούσε όπλο ή μαχαίρι αλλά ορισμένες πέτρες που έδινε στους άλλους μαθητές για να ρίχνουν στους Αγγλους πάνοπλους στρατιώτες κατακτητές. Ενας Αγγλος στρατιώτης φοβήθηκε και έριξε τρεις φορές προς το μέρος των μαθητών, αλλά δυστυχώς η τρίτη βολή έγραφε το όνομα του Δημητράκη, του πιο μικρού ήρωα του αγώνα».
Ανέφερε ακόμα πως όταν ο Αγγλος στρατιώτης είδε τον Δημητράκη να πέφτει «χάρηκε ότι σκότωσε ένα άνδρα, αλλά δεν γνώριζε ότι ντρόπιασε τη χώρα και τον στρατό του».
Η κα. Δημητριάδη συνεχάρη και ευχαρίστησε όλους όσοι ανέλαβαν πρωτοβουλία για την ανεύρεση των λειψάνων και την ανέγερση του μνημείου του μικρού ήρωα.
Σε επικήδειο λόγο του ο Ανδρέας Ευθυμίου, Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955 – 59, ανέφερε πως «ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Διγενής αποκάλεσε τον επτάχρονο τότε Δημητράκη Δημητριάδη τον μικρότερο αγωνιστή της Κυπριακής ελευθερίας. Ο μικρός Δημητράκης, μαθητής της Αστικής Σχολής Καλογερά Λάρνακας, ακολούθησε τους μαθητές του Εμπορικού Λυκείου σε μια μαχητική διαδήλωση στις 14/3/1956, μετά που οι Άγγλοι δυνάστες εξόρισαν στις Σεϊχέλες τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Μητροπολίτη Κυρήνειας, τον Παπάσταυρο Παπαγαθαγγέλου και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη».
Τότε, συνέχισε «υπήρξε μεγάλος αναβρασμός σε όλη τη μεγαλόνησο και κινητοποιήθηκαν δυνάμεις ασφαλείας, με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές να καταφύγουν στην εκκλησία Αγίου Λαζάρου όπου άρχισαν να κτυπούν τις καμπάνες. Οι στρατιώτες περικύκλωσαν την εκκλησία και έριχναν δακρυγόνες βόμβες εναντίον των μαθητών που τους λιθοβολούσαν μεταξύ αυτών και ο μικρός Δημητράκης», ο οποίος παρέμεινε και πετροβολούσε τους στρατιώτες ακόμα και μετά που αποχώρησαν οι πιο μεγάλοι μαθητές για να προφυλαχθούν πίσω από τον τοίχο της εκκλησίας.
Σύμφωνα με τον κ. Ευθυμίου «ένας από τους Αγγλους στρατιώτες σημάδεψε τον Δημητράκη στο κεφάλι και οι μαθητές τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατος του. Ο μικρός Δημητράκης είχε έμφυτο στη συνείδηση του πως η ελευθερία δεν δωρίζεται στον άνθρωπο από κανένα, ούτε και υλοποιείται με συνθήματα, αποφάσεις, ψηφίσματα και γνωματεύσεις, αλλά κατακτάται με αγώνες, αίματα, θυσίες, μόχθο και στερήσεις».
Εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας ο Επίτροπος Προεδρίας απένειμε Μετάλλιο και Περγαμηνή Εξαίρετης Προσφοράς του ήρωα Δημητράκη Δημητριάδη, στον αδελφό του Λάκη Δημητριάδη.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων μεταξύ άλλων από τον Επίτροπο Προεδρίας Φώτη Φωτίου, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας, από την οικογένεια, τον Μητροπολίτη Κιτίου, την Πρόεδρο της Βουλής, τον Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο Ιωάννη Παπαμελετίου, την οικογένεια, τον Δήμαρχο Λάρνακας Ανδρέα Βύρα και εκ μέρους των πολιτικών κομμάτων, του Προέδρου της Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ και του Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης ΕΟΚΑ.
Στο τρισάγιο παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο Ιωάννης Παπαμελετίου, ο Δήμαρχος Λάρνακας Ανδρέας Βύρας, βουλευτές Λάρνακας και Αμμοχώστου, εκπρόσωποι της Αστυνομίας, της Εθνικής Φρουράς, του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ και μέλη της οικογένειας.
Σε δηλώσεις του μετά το τρισάγιο ο αδελφός του ήρωα Λάκης Δημητριάδης ευχαρίστησε «τον Επίτροπο Προεδρίας, το Νίκο Σεργίδη, τον κ. Καλλή και τον εκλιπόντα δημοσιογράφο Πάμπο Βάσιλα ο οποίος κίνησε τα νήματα και αρκετούς άλλους που βοήθησαν να εντοπιστούν τα λείψανα του Δημητράκη, γιατί ήταν στο σκότος και τώρα ήρθε στο φως. Η οικογένεια ανέμενε πολλά χρόνια και τώρα θα τιμάται η μνήμη του» σημείωσε.
Πηγή: ΚΥΠΕ
