Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Έφυγαν άρον άρον με ιδιωτικά αεροπλάνα επιχειρηματίες και βουλευτές από την Ουκρανία το περασμένο Σαββατοκύριακο. Σύμφωνα με ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, περίπου 23 πολιτικοί το έβαλαν στα πόδια μπροστά στα ρωσικά δόντια. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τη γλώσσα των συμφερόντων και δίνουν μάθημα πολιτικού ρεαλισμού -για να το πούμε κομψά- στον λαό της χώρας.
Στη συννεφούπολη δεν μένει πια κανείς κι ας προσποιείται έκπληξη κι απογοήτευση για την αποκαλούμενη ελίτ. Τι περίμεναν δηλαδή, άνθρωποι ισχυροί να τρέχουν την ώρα του κατακλυσμού, κρατώντας εφημερίδες πάνω από το κεφάλι τους;
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας τους προέτρεψε να επιστρέψουν στη χώρα. «[…] Ήταν συμμέτοχοι στις ιδιωτικοποιήσεις και το κράτος τούς εμπιστεύθηκε. Νομίζω ότι τους έδωσε μία ευκαιρία… Είναι καθήκον σας, σε μια τέτοια κατάσταση, να είστε μαζί μας, με τον ουκρανικό λαό. Προτείνω να επιστρέψετε στην πατρίδα σας μέσα σε 24 ώρες και να σταθείτε στο πλευρό του ουκρανικού στρατού, της διπλωματίας και του λαού μας».
Δεν ξέρω πόσοι στρατιώτες και πολίτες περιμένουν να ξαναμπούν στα αεροπλάνα ολιγάρχες και άνθρωποι που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, για να επιστρέψουν και την εθνική ομοψυχία να επιλέξουν. Σε στοίχημα, πάντως, ας μην το παίξουν. Είναι σχεδόν κωμικό να γίνεται επίκληση σε αίσθημα πατριωτικό και καθήκον.
Τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν έχεις ακούσει για την «άγρια Δύση» της μετασοβιετικής εποχής και το γιουρούσι; Σε εκείνα εκεί τα χώματα γίναν αλλιώς τα δώματα. Η «αστική κοινωνία» οικοδομήθηκε με προκαπιταλιστικούς κανόνες.
Ελλειμματικό δεν ήταν μόνο το δημόσιο ταμείο, ελλειμματικό είναι και το ιερατείο, ένα συνονθύλευμα, το οποίο κάποια περίοδο -είπαμε ποια- κατόρθωσε ν’ ανέβει και τα περί εθνικής συνείδησης και παράδοσης ευθύνης χάθηκαν στ’ αλεύρι.
Πώς συνόψισε η Suddeutsche Zeitung την έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου για την «Καταπολέμηση της Μεγάλης Διαφθοράς στην Ουκρανία»; «Ολιγάρχες, υψηλά ιστάμενοι κρατικοί λειτουργοί και διεφθαρμένοι εισαγγελείς και δικαστές μοιράζουν ακόμα το κράτος, με δισεκατομμύρια να εξαφανίζονται στο εξωτερικό. Η Ουκρανία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχει κάνει τόση λίγη πρόοδο στο κτίσιμο μιας συνταγματικής δημοκρατίας όση και στη μάχη κατά της διαφθοράς».
Μοιράζουν ακόμα το κράτος, ο πατριωτισμός στον πάτο, ακροδεξιά τάγματα κάνουν δουλειά από κάτω.
